Dat klopt wanneer je als verwilderde zwangere kat bij Marjan een tijdelijk onderdak vindt. Zij woont zo’n zeven jaar in de Zilverkamp en vangt als vrijwilliger voor Dierentehuis Arnhem (zwangere) zwerfkatten en kittens op. Marjan’s taak is vooral het socialiseren van de katten en kittens. Zij legt enthousiast uit hoe zij dat doet en hoeveel plezier en voldoening dat geeft. Bekijk op terkittens foto’s van haar logés. Het spat er van af dat alle katten en kittens zich bij haar in het paradijs wanen.
Het begint bij Dierentehuis Arnhem
Nadat de laatste van haar drie katten ingeslapen was, reageerde Marjan op een vacature van het Dierentehuis. Zij vroegen vrijwilligers die gastgezin wilden zijn voor katten en kittens die weggelopen zijn of op straat gezet. Na een goed gesprek ging Marjan aan de slag – haar full-time werk was voor het Dierentehuis geen probleem. Dat blijkt want ondertussen heeft Marjan al 88 huisgenoten opgevoed en afgeleverd. Hoe gaat dat in zijn werk?
Meestal brengt de dierenambulance de katten naar het Dierentehuis. De dieren worden onderzocht en dan wordt de lijst met gastgezinnen afgebeld waar op dat moment geen katten zijn. Er wordt telefonisch uitgelegd om wat voor soort opvang het gaat en of er bijzonderheden zijn. ‘’Nee-zeggen kan altijd, maar doe ik vrijwel nooit’’. Bijzonderheden zijn bijvoorbeeld flessenkittens, moet nog bevallen, verwilderd. Wie gebeld wordt en het eerst ja zegt, krijgt de ‘’aanbieding’’. De gelukkige mag direct in de auto stappen en de kleintjes op gaan halen maar wel 1 opvang tegelijk. De kosten zoals een bezoek aan de dierenarts worden vergoed en het Dierentehuis levert de voeding. Maar Marjan koopt ook wel eens een extra speeltje of ‘snoepje’’: ‘’Het zijn toch mijn kleintjes’’.
Taken van Marjan
En dan begint het eigenlijke werk – het socialiseren. Dat varieert per kat, per kitten, per nestje. Marjan benoemt drie fases: van 3 tot 8 weken zijn kittens gemakkelijk te socialiseren. In deze eerste fase is het belangrijk om kittens vooral in aanraking te laten komen met veel geluiden/nieuwe mensen, kinderen/honden. Veel aanraken helpt daarbij. Tot 14 weken moet er meer aandacht aan het kitten besteed worden. Hier draait het vooral om sociaal spel en hierin leren ze waar grenzen liggen. Daarna wordt het lastiger maar ook een kat is nooit te oud om te leren. Het draait om één ding: vertrouwen krijgen. Bij volwassen, verwilderde katten kan dat weleens maanden duren (‘’in babystapjes’’). Het lukt altijd met geduld, liefde en lekkere hapjes. Ook komt het voor dat een kat de laatste kans krijgt: “soms krijg je een kat die ziek is of geopereerd moet worden. Ik kreeg een kat met een halsbandje dat verkeerd zat. Dat veroorzaakte een grote wond in de oksel. Zij is 5x geopereerd, na een jaar eindelijk genezen en heel goed terecht gekomen bij de dame die haar destijds op straat had gevonden’’.
Marjan heeft een speciale kattenkamer waar nieuwkomers moeten (kunnen) wennen en zindelijk worden. Een bevalling geeft niet meer werk weet Marjan. Dit vindt ze wel stressvol ‘’maar moeders doet gelukkig als het goed gaat al het werk’’. Ze heeft ondertussen drie bevallingen begeleid, waarvan er zelfs een met zeven kittens. ‘’Na een bevalling zorgt de moeder heel goed voor haar kleintjes. Ondanks dat, blijft het elke keer spannend, elke dag wegen of ze wel genoeg aankomen, groeien ze wel goed, bewegen ze wel goed. Soms verhuist moeders haar kleintjes naar een plekje dat ze veiliger of prettiger vindt. Ik zorg dat ze op de nieuwe plek alles hebben wat nodig is, warm dekentje /doos of iets dergelijks. Elk nestje heeft zijn eigen wensen en moederpoes (en ik) regelt alles’’.
Afscheid nemen doet soms pijn
Tijdelijk onderbrengen bij een gastgezin blijft moeilijk. Juni tot en met augustus is kittenseizoen. Dan worden er veel geboren en helaas veel “gedumpt”. In die tijd loopt het dierentehuis over en is er altijd een tekort aan gastgezinnen omdat er dan veel zelf op vakantie zijn. Ook zijn er helaas meer katten en kittens dan adoptiegezinnen. Dan zou je denken dat iedereen die zich aanmeldt als adoptiegezin meteen een beestje bij Marjan af kan halen. Maar zo werkt het niet. Zodra de kleintjes klaar zijn voor adoptie stelt Marjan van iedere kat een karakterbeschrijving op en voegt daar een van haar geweldige foto’s bij. Dit wordt op de website van het dierentehuis geplaatst. Geïnteresseerden kunnen vervolgens contact opnemen. Wanneer het dierentehuis denkt dat het een juiste match is volgt een kennismaking en komt een adoptiegezin kijken. Wanneer de match klopt, krijgt de kat of de kittens hun nieuwe huis . Kittens worden bijna altijd met twee of meer geplaatst of er moet al een andere kat of hond in het nieuwe gezin zijn.
Bij zo’n verhuizing moet Marjan toch telkens slikken. ‘’Ik hecht me heel veel aan alle katten, dat moet wel want alleen zo krijgen ze de aandacht die ze nodig hebben maar ik ben er op ingesteld dat ze weer zullen vertrekken’’. Soms werkt dat niet: ”ik kreeg een kitten dat een stuk van zijn staart miste. Het overige deel moest een tijd later geamputeerd worden. Het klikte meteen tussen deze kat en mij. Dan is het moeilijk om afscheid te nemen. Ik heb nog steeds contact met het nieuwe baasje. Het is enorm bevredigend dat de kat het goed maakt en zijn baasje nog steeds blij is. En dan ben ik het ook – daar doe je het voor.
Hoe gaat het verder met al dat kattenvolk?
Op terkittens kun je de avonturen van de tijdelijke gasten van Marjan volgen. Doen!
