Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets heb geplaatst. Reden hiervan is dat ik een hele slechte periode had, waarbij ik weer veel op bed lag en geen energie had om iets te doen. Tevens heb ik toen tijdelijk al mijn vrijwilligerswerk neergelegd om tot rust te kunnen komen. Inmiddels ben ik begonnen dit weer stukje bij beetje op te pakken. Gelukkig zit ik nu (voor zolang het duurt) in een relatief goede periode. Dus geniet ik hier met volle teugen van.
Ik wil proberen wat meer te laten zien van wat mensen met Long Covid doormaken zonder dat dit een neerslachtig verhaal wordt, want we zien zelf ook nog wel eens de humor in van de dingen die ons overkomen.
Gisteren was ik heel even bij de koffie ochtend in het Zilverhuus om mijn man op te halen. Ik moest naar de huisarts (voor iets heel anders), maar omdat ik sinds Long Covid niet meer alles goed kan onthouden of dingen niet goed tot me doordringen vroeg ik of hij mee wilde gaan, en haalde ik hem op bij de koffie ochtend. Hij is een van de vrijwilligers bij de koffie ochtenden. Het was gezellig druk en iedereen zat aan een heerlijk kopje koffie/thee en waren met elkaar aan het kletsen. Dit komt zo hard bij mij binnen. Al dat geklets door elkaar heen en dan zelf ook nog proberen een gesprek te voeren is bijna onmogelijk. Ik voel dan letterlijk de energie mijn lijf uit sluipen (soms zelfs racen). Wanneer ik dan niet op zoek ga naar rust, door bijvoorbeeld naar buiten te gaan, waar het stil(ler) is, kan ik hier zomaar de rest van de dag van op bed moeten liggen omdat ik dan te ziek van vermoeidheid ben om nog maar iets te doen. Ik heb tegenwoordig ook bijna altijd mijn oordoppen bij me, zodat ik deze in kan doen en dit me wat bescherming geeft. Ook een zogenaamde nachtbril, dat is een bril met gele glazen erin, geeft rust bij bepaald licht en in drukke ruimtes. Op de een of andere manier lijkt het alsof er dan "gefilterd" wordt, waardoor mijn ogen wat meer rust krijgen.
Doordat je met dit soort dingen steeds rekening moet houden en vaak moet zeggen dat het je niet lukt om bijv. naar een verjaardag te gaan, wordt je wereldje wel kleiner en heb je het idee dat je niet meer meedoet. Dit geldt overigens voor veel langdurig zieke mensen.
Ik wens iedereen een prettig weekend en tot de volgende keer.
